پارکور (به فرانسوی: Parkour)‏ یا هنر جابجایی (به فرانسوی: L'art du déplacement)‏ یا شهرنوردی به پیشنهاد گروه رها  یک راه نوین برای تعامل با محیط اطراف فقط با استفاده از توانایی‌های انسان است  . داوید بل، بنیان‌گذار پارکور در فرانسه می‌گوید: «جنبهٔ فیزیکی پارکور، غلبه‌کردن بر تمامی موانع پیش روست، درست مانند این‌که در شرایط اضطراری گیر کرده باشید. پارکور فقط صرف حرکات نیست، بلکه مجموعه‌ای هدفمند و دارای فلسفهٔ خاص خویش است. پس هدف پارکور، رسیدن به مقصد با استفاده از کاراترین، روان‌ترین و مستقیم‌ترین مسیر و مناسب‌ترین حرکات است که می‌تواند شامل دویدن، پریدن، بالا رفتن و خزیدن باشد.» «کارایی» یکی از مهم‌ترین مشخصه‌های پارکور است، و به این معنی است که لازم نیست حرکات سریع‌ترین باشند، بلکه باید مستقیم‌ترین و با صرف انرژی کمتری انجام شوند و همچنین مانع آسیب دیدگی دراز مدت یا کوتاه مدت شوند.

به کسانی که از اصول پارکور در زندگی خود بهره می‌برند «تراسور» گفته می‌شود.

پارکور از زمانی که انسان نیاز به شکار کردن و شکار نشدن داشته، وجود داشته‌است. انسان‌ها به طور طبیعی گستره‌ای قابل توجه از حرکات و حالات ممکن را برای گذشتن از موانع به وجود می‌آورد. از آن گذشته، کودکان به سهولت و صورت بدیع و با نشاط حرکت می‌کنند، ولی ما هنگامی که شروع به حرکت آگاهانه می‌کنیم، آن ویژگی را از دست می‌دهیم. افراد زیادی در طول تاریخ بر روی حرکت انسان و بهبود آن کار کرده‌اند (از جمله عیاران کاغذباز).

اما پارکور به معنای خاص آن، توسط ریموند بل (Raymond Belle) که یک سرباز فرانسوی جنگ ویتنام بود پایه‌گذاری شد. او و همراهانش به‌دنبال به وجود آوردن یک روش کارا و مناسب برای «تعقیب و فرار» بودند. این فعالیت‌ها، سرانجام توسط فرزندش داوید بل (David Belle) بصورت مدوّن درآمد. داوید بیشتر عمر خود را صرف سامان‌دهی این ورزش کرد و نام «پارکور» را بر آن نهاد. او و دوستانش، از جمله سباستیان فوکان (Sebastien Foucan) که مشهورترین آن‌هاست، با آموزش‌های ریموند بل این ورزش را از ترکیب ورزش‌های مختلفی مانند ژیمناستیک و با هدف کمک‌کردن به دیگران در مواقع اضطراری، در حاشیه پاریس به وجود آوردند

نامه دیوید بل

در تاریخ ۶ آوریل ۲۰۱۲ دیوید بل نامه‌ای سرگشاده منتشر کرد [۱] تا بار دیگر بر فلسفه پارکور مبنی بر در حرکت بودن (در مقابل حرکات آکروباتیک تنها)، پارکور کردن برای سالم بودن (در مقابل تمرین‌های بی منطق که باعث آسیب دیدگی می‌شوند) و لذت بردن شخصی از پارکور کردن (در مقابل پارکور کردن برای دیده شدن توسط بقیه) تاکید کرد. این متن در همان موقع توسط امیرحسین ایمانی ترجمه شد و در مجله پارکور و دوآزاد ایران شماره ۴ منتشر شد

دوست دارم که یک بار و برای همیشه این موضوع را برای همه حل کنم!

من کسی هستم که به تنهایی k را به parkour اضافه کردم، چیزی که اکنون به هر شیوه قابل تصوری توسط کسانی که آن را اختراع کرده‌اند در همه دنیا انجام می‌شود! مثل Zephyr که می‌گوید: من هم همینطور! پدر من هم که در ارتش بوده، پارکور را به من آموزش داده و من ۲۵ سال است دارم تمرین می‌کنم!. این من را دیوانه می‌کند، اما آن‌ها دراین مورد در افکار خودشان بسیار مطمئن هستند تا در مسیر واقعی!:)) من تنها کسی هستم که به طور مستقیم شفاهی آموزش‌های این شیوه را «پارکور» از پدرم دریافت کردم! من تنها کسی هستم که ابتدا به ساکن مجبور بودم جانم را به خطر بیاندازم تا این ورزش به وجود بیاید! من از خود گذشتگی و فداکاری کردم و قلبم را در این راه گذاشتم! یاماکاسی مبدا حرکتی است که همه به عنوان Move outside، move together می‌شناسند و همین! این نقطه مشترک همه ماست. پدر من مانند تمام پدران و افراد سالخورده نظامی عمل کرد! او به من و همه بچه‌های دیگر که دوست داشتن یاد بگیرند، در باره ورزش راهنمایی و نصیحت می‌کرد؛ ولی هیچ‌گاه، تکرار می‌کنم، هیچ‌گاه در باری پارکور با هیچ‌کس دیگری به جز من حرف نزد. از همه شما برای تمرین کردن پارکور تشکر می‌کنم. انجام دادن یا ندادن حرکت‌های آکروباتیک مهم نیست. مهم این است که از یاد گرفتن لذت ببرید، تکامل پیدا کنید، آسیب نبینید و سالم بمانید. دوباره متشکرم که به این شیوه اعتقاد دارید و امیدوارم در مسیر زندگی موفق باشید. و شرم بر کسانی که بدون اجازه، از اسمی که به آنها تعلق ندارد سود می‌برند! هزینه این کار خیلی زیاد است! نباید با مرگ بازی کرد! من هیچ‌وقت به خانواده و برادرانم خیانت نخواهم کرد! به بقیه هم اعتمادی ندارم چون که دنیا پر از خیانت شده است! من یاد گرفتم که اعتماد کنم، ولی زندگی به من یاد داد که مواظب باشم! به پیشرفت کردن ادامه بدهید. به داستان‌ها گوش نکنید چون داستانی وجود ندارد! جز یکی، آن هم حقیقت است! پارکور احتیاج به حمایت و پشتیبانی یا ضد آن را ندارد! پارکور وجود دارد و تا ابد خواهد ماند! زیرا که از قلب پاک به دنیا آماده و با همه عشقی که یک پسر به پدرش می‌تواند داشته باشد رشد کرده است! همه داستان همین است. احتیاط کنید و هیچ وقت فراموش نکنید که ما زندگی می‌کنیم که بیاموزیم و سخاوتمند باشیم، نه این که بدزدیم، دروغ بگوییم، یا تقلب کنیم! پارکور ما را از این‌ها جدا می‌کند و باید به ما کمک کند که در درونمان، در جسم خودمان احساس خوبی داشته باشیم و هر کس باید به این فک کند که زندگی خودش را خودش پر بار کند! به این دلیل گفتن اینها برایم مهم بود که به زودی پدر می‌شوم! زیرا یک پارکور جدید منتظر من است! پدر خوب بودن:))) زیبا ترین هدیه زندگی! همه شما را دوست دارم و به جریان داشتن در خیابان‌ها و لذت بردن از زندگی ادامه دهید.

با تشکر دیوید بل

پارکور در ایران

اولین نشانه از حضور پارکور به صورت حرفه‌ای در ایران، امیرحسین ایمانی و کوشا فتحی‌نژاد در مستند سال ۲۰۰۳ لندن بپر (به انگلیسی: Jump London)‏ بود. هدف این فیلم نشان دادن گسترش پارکور در دنیا بود، برای همین منظور از گروه‌های مطرح و فعال پارکور در دنیا تقاضای همکاری نمودند و گروه irPk که بعداً به رها تغییر نام داد نیز در این پروژه همکاری کرد. در آن زمان(۱۷ سپتامبر ۲۰۰۴) گروه اینترنتی Parkour_Iranه [۲] توسط گروه irPk تشکیل شد. بعد از فراگیر شدن رسانه های اجتماعی جدید، گروه رها نیز به فعالیت خود را در این رسانه هایی مانند فیس بوک، توییتر و اینستاگرام با نام Rahaa street sports شروع کرد

با گسترده شدن پارکور در ایران و احساس نیاز به آموزش حرفه‌ای تر، امیرحسین ایمانی در تابستان سال ۲۰۰۴ برای آموزش دیدن زیر نظر یکی از موفق‌ترین گروه‌های پارکور دنیا به لندن رفت.  و سایت www.urbanfreeflow.ir از تاریخ ۱۶ نوامبر ۲۰۰۴ با اجازه آن گروه شروع به کار کرد. در پاییز همان سال بود که این گروه به رها تغییر نام داد و در سال ۱۳۸۴ اولین دوره کلاس‌های پارکور با هدف انتقال تجربه‌هایشان در مجتمع ورزشی شهید چمران (بولینگ عبدو) برگزار کردند. گروه رها به مدت ۳ سال در آن باشگاه به برگزاری دوره های آموزش پارکور و بدن سازی پارکور مشغول بود که باعث مطرح شدن نام این باشگاه در زمینه آموزش پارکور در ایران شد. اما در نهایت به علت موضع گیری های گروه رها علیه فدراسیون آمادگی جسمانی برای حفظ استقلال و هویت ورزش پارکور و پرهیز از دولتی شدن آن، باشگاه شهید چمران قراردادش را به صورت یک طرفه با گروه رها لغو کرد و باشگاه را در اختیار تیم های فدراسیون قرار داد. هم اکنون افراد و گروه های مختلف در این باشگاه مشغول آموزش پارکور هستند.

در سال ۱۳۸۴ وب‌گاه پارکور ایران  برای ایجاد ارتباط بین تیم های پارکور ایران و مطرح کردن پارکور ایران در دنیا با آدرس www.parkour.ir شروع به کار کرد  این وب گاه با همکاری تراسورها در سراسر ایران، اقدام به انتشار الکترونیکی تنها مجله تخصصی پارکور و دوآزاد به زبان فارسی کرده است. سردبیر این نشریه امیرحسین متین است و به طور فصل نامه منتشر می‌شود . متاسفانه فعالیت این نشریه الکترونیکی بعد از بیش از یک سال و انتشار ۵ شماره، تا اطلاع ثانوی به حال تعلیق در آمده است.

لوگوی طراحی شده برای انجمن ایران پارکور. سال ۱۳۹۱

تالار گفتمان (انجمن) ایران پارکور از سال ۱۳۸۸ با هدف اطلاع رسانی و ایجاد ارتباط بیشتر بین تیم ها و ورزشکاران پارکور، در ایران با آدرس http://iran-parkour.ir توسط نیما برزگر(NiMa) راه اندازی شد.^[۱۱] این تالار گفتمان در حال حاظر، با بیش از ۵ سال سابقه و ۳,۰۰۰ کاربر رسمی ثبت نام کرده‌، بزگترین مرجع اطلاع رسانی و آموزش پارکور و دوآزاد در ایران به شمار می‌آید.^[۱۲] بر اساس آمار وبسایت معتبر الکسا،این انجمن، در بین وبسایتهای مشابه پارکوری، مقام اول در ایران و مقام چهارم در سطح جهان را دارا میباشد.^[۱۳]

توجه رسانه‌ها با اجرای نقش دو نفر از اعضای گروه رها (احسان دادفر و آرمان خاشعی) در موزیک ویدویی به نام کبوتر در تابستان ۱۳۸۴)، تولید فیلمی کوتاه برای جشنواره پلیس، مصاحبه با نشریات پرطرفدار مختلفی مانند ۴۰چراغ [۷] و Teenager  ، خبرگزاری های Ascosiated Press ویدیو در یوتیوبو رویترز، شرکت در نمایشگاه بین‌المللی ورزش ۲۰۰۸... به این ورزش بیشتر شده و علاقه‌مندان بسیاری شروع به تمرین کرده‌اند. هم چنین گروه رها برای آشنا شدن مخاطبان و مسیولین فدراسیون آمادگی جسمانی با این ورزش به دعوت رییس کمیته ایروبیک حرفه‌ای و مهارتی در مراسم افتتاحیه اولین دوره مسابقه ایروبیک حرفه‌ای کشور (۲۵ آبان ۱۳۸۵) در ورزشگاه شهید چمران به ایفای نقش پرداختند. شرکت در این مراسم باعث آشنا شدن مسئولین ورزشی کشور با این ورزش از نزدیک شد و آن ها را به این صرافت انداخت که در فدراسیون آمادگی جسمانی کمیته ای برای پارکور تشکیل دهند. همین امر، باعث به وجود امدن اختلاف نظر بین گروه رها و فدراسیون شد که تاثیرات آن در چندپاره شدن جامعه تراسورهای ایران به افراد موافق دخالت فدراسیون و افراد موافق حفظ استقلال پارکور به عنوان ورزشی خیابانی، تا همین امروز قابل مشاهده است.

به مرور زمان گروه‌های دیگری در سطح ایران شروع به فعالیت کردند که می‌توان به گروه‌های شفق، بن هدز، فراز، ونتد (تبریز)، شاهرگ و تایگر پارکوراشاره کرد. گروه شفق اولین همایش پارکور در تهران با حضور اکثر علاقه‌مندان به این رشته را در تابستان ۸۷ برگزار کرد. بزرگترین همایش پارکور توسط گروه رها و پارادوکس در ۲۷ فروردین ۱۳۸۹ در اکباتان برگزار شد. تیم‌های بسیاری از شهرهای مختلف ایران (از جمله تیم کرمانشاه، گرگان و ...) ند که متاسفانه علیرغم داشتن مجوزهای لازم، به علت زیاد شدن بیش از حد جمعیت که بیش از۳۰۰۰ نفر تخمین زده شد، و در اواخر برنامه همایش لغو شد.

از زمستان ۱۳۸۹ گروه رها اقدام به برگزاری همایش‌های درون باشگاهی بین باشگاه‌های رها در تهران و کرج کرده است که به طور منظم هر فصل با حضور یک تیم مهمان صورت می‌گیرد. برگزاری این همایش ها، باعث به وجود آمدن انگیزه بیشتر بین تراسورها با اجتناب از برگزاری مسابقه های عجیب توسط فدراسیون شد. گروه های مختلفی نیز با استقبال از این موضوع، به برگزاری همایش های درون گروهی خود کردند. یکی از این گروه ها، گروه پارکور هیتال است که فعالیت خود را از کرج در سال ۱۳۸۹آغاز کرد و هم اکنون با داشتن ۲۰ مربی رسمی پارکور و فعالیت در دو استان البرز و تهران و داشتن بیش از ۱۵ باشگاه در این دو استان یکی از بزرگترین گروه های پارکور در ایران می‌باشد 

پارکور یک رشتهٔ ورزشی است، اما فلسفه‌ای با ارزش‌های خاص خود و برای آگاهی از توانایی‌های خویشتن، مبارزه علیه خود و پرورش جسم و روح دارد. پارکور گذشته از یک ورزش و هنر، یک شیوهٔ زندگی کردن و یک فلسفهٔ روزانه‌است.

یکی از فلسفه‌های این ورزش، اتکا به توانایی‌های جسمی و ذهنی افراد برای کمک کردن به کسانی است که در شرایط ویژه‌ای قرار دارند. به همین دلیل است که در این ورزش خبری از مسابقه و رده‌بندی ورزشکاران و غیره نیست، زیرا هر کسی تنها برای خودش و نه برای اثبات برتری خود، تمرین می‌کند.

بسیاری پس از آشنایی با پارکور، اصول آن را در زندگی خود نیز به کار می‌برند. به کسانی که از اصول پارکور در زندگی خود بهره می‌برند «تراسور» گفته می‌شود.هنر پشت سر گذاشتن کارای موانع، با به چالش کشیدن فیزیکی و جسمی خود باعث می‌شود که با موقعیت‌های زندگی روزانه آسان‌تر کنار بیاییم. وقتی که یک مانع یا به عبارتی وضعیتی دشوار در زندگی ما پدیدار شود، یک تراسور همانگونه که در پارکور یاد گرفته، سریع و کارا بر آن غلبه می‌کند و بدون تغییر مسیر به راه خود ادامه می‌دهد.

جدا از حرفه‌ای شدن در حرکات، قسمت اصلی آموزش و تمرین صحیح پارکور، توانایی غلبه بر ترس و استفاده از آن در زندگی است، چرا که ابتدا باید بتوان بر ذهن و تفکر خود چیره شد تا توانایی حرفه‌ای شدن در پارکور در ما بوجود آید. کسانی که پارکور تمرین نمی‌کنند معمولاً دربارهٔ آین موضوعات چیزی نشنیده یا ندیده‌اند؛ در صورتی که به گفتهٔ بنیان‌گذار این هنر، «فلسفه» جزء درونی پارکور است.

پارکور حرکات آکروباتیک، بدل کاری، رقص، حرکات احمقانهٔ بدون توجه به عواقب آن و پرش‌های بلند بدون دلیل نیست. هم چنین پارکور «حرکت‌های دلخواه» نیست بلکه مجموعه‌ای از حرکات از پیش تعریف شده و هدفمند است.

در پارکور خبری از مسابقه و کل‌کل هم نیست. یک کمپین از یکم ماه مه سال ۲۰۰۷ توسط وبگاه رسمی پارکور برای حفاظت از پارکور و فلسفهٔ آن در مقابل مسابقه و رقابت آغاز شده‌است. اعضای این کمپین اعتقاد دارند که «مسابقه» افراد را تحریک می‌کند که با دیگران برای رضایت تماشاگران یا اثبات برتری‌های خود و یا احیانا سودهای مالی مبارزه کنند؛ در حالی که در پارکور، افراد در کنار یکدیگر و فقط برای خودشان تمرین می‌کنند. پس پارکور نمی‌تواند تبدیل به یک رشتهٔ مسابقه‌ای شود، مگر آن که اساس وجودی آن یعنی «پرورش خود» نادیده گرفته شود.

دو آزاد (به انگلیسی: Free running)‏ در ابتدا معادل انگلیسی واژهٔ پارکور بود، اما اکنون خود به عنوان شاخه‌ای مستقل از ورزش شناخته می‌شود. دو آزاد در مقایسه با پارکور دارای حرکاتی با جزئیات بیشتر است. حرکات دو آزاد مانند چرخش‌ها و گردش‌ها برای خلاقانه‌تر شدن، زیبایی و جذاب شدن ورزش است.

هدف پارکور رسیدن سریع و کارا و در مسیری مستقیم است، در حالی که دو آزاد هنر حرکت کردن در محیط اطراف، به هر صورت دلخواه و در مسیر دلخواه است. با این وجود باید توجه داشت که هم در پارکور و هم در دوآزاد، دویدن بخش اصلی تمرین ها می باشد و تک حرکت های صرف، حتی با وجود پیچیدگی و سختی بسیار، نمی توانند پارکور یا دوآزاد محسوب شوند.

دوندگان آزاد حرکاتی را تمرین کرده و به کار می‌گیرند که لزوماً برای غلبه کردن بر موانع انجام نمی‌شود. مهم‌ترین عنصر در دو آزاد، هماهنگی بین دونده و مانع است و حرکات باید نوآورانه، زیبا و خلاقانه باشد.

الگو:موضوع-خرد

قابل توجه‌است که برای بسیاری از این حرکت‌ها در فارسی نیز از کلمه انگلیسی آن استفاده می‌شود هم چنین تمامی این حرکت‌ها به صورت تنها یک تکنیک خاص نیستند بلکه زیر مجموعه یک تکنیک می‌باشند که در شرایط متفاوت اجرا می‌شوند.^[۱۶]

بر خلاف بسیاری ورزش‌های دیگر پارکور تا کنون در زمین یا ورزشگاه اختصاصی تمرین نمی‌شود، البته تلاش‌هایی در این رابطه صورت گرفته‌است^[۱۷] تراسورها در محیط‌های شهری مانند سالن‌های ورزش، پارک‌ها، زمین‌های بازی و سازه‌ها و ساختمان‌های رها شده تمرین می‌کنند که باعث به وجود آمدن نگرانی‌هایی مانند تجاوز به حریم شخصی، آسیب رساندن به اموال عمومی و تمرین در مکان‌های نامناسب شده‌است.

وسایل و تجهیزات

پارکور وسیله و تجهیزات خاصی احتیاج ندارد و تراسورها معمولاً لباس‌های ورزشی یا معمولی سبک و راحت می‌پوشند. تنها چیزی که توصیه شده‌است یک کفش ورزشی سبک با چسبندگی زیاد است^[۱۸]بعضی از تراسورها از مچ بند برای محافظت از مچ هایشان استفاده می‌کنند. برخی نیز از دستکش‌های نازک ورزشی برای حفاظت از کف دستهایشان استفاده می‌کنند که به علت کم کردن چسبندگی و حس باعث موضع منفی بعضی از تراسورها می‌شود.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: